Reeuwijk; juni 2010

Reeuwijk; juni 2010
Tijdens het weekendje in Reeuwijk

woensdag 28 juli 2010

De eerste chemo zit erop!

Het is alweer een week geleden dat ik een bericht heb geplaatst. En er is geen dag saai zeg maar. Nog een MRI gehad in het Antonius. Naar het Helen Dowling geweest; voor de korte termijn heb ik hier geen vervolgafspraak gemaakt. Weet niet hoe de komende tijd eruit gaat zien, misschien voor de toekomst. Vrijdag was een dag dat er veel tegenzat. Gelukkig kwam Leonie een dagje, die heeft me goed uit de dip kunnen trekken. Leuke bloeiende planten voor de tuin gekocht om de boel wat op te fleuren. Doet een mens goed!
Zaterdag vond ik via Google een cd die je op kan zetten tijdens de chemo, waarop begeleiding staat middels ontspanningsoefeningen en gerichte visualisaties. Precies wat ik zocht. De levertijd bleek 5 werkdagen te zijn. Na een voicemail te hebben ingesproken en e-mailberichten te hebben achtergelaten werd ik 's middags teruggebeld en kon ik de cd 's avonds in Utrecht ophalen. Super dat het toch nog op tijd was gelukt en dat iemand die mij helemaal niet kent zo heeft meegewerkt!!

Zondag was mijn verjaardag. Dit was natuurlijk erg dubbel onder deze omstandigheden en met de kinderen op 1200 km. afstand. We hebben dagelijks telefonisch contact met Daphne en Mark. Voor mijn verjaardag hadden we geregeld dat we contact konden hebben met ze via skype. Een collega van Arco heeft een dochter werken op de camping waar Daphne en Mark nu zijn. Zij was zo aardig dat ze bij haar konden 'skypen'. Wat was het heerlijk die koppies weer te zien en even heerlijk met elkaar te kunnen kletsen met beeld erbij. Ze zagen er goed uit! Natuurlijk missen ze ons (en wij hun!) maar ze vermaken zich gelukkig heel goed. Ik ben echt trots op ze dat ze het zo goed doen.
Eigenlijk werd het zondag toch een heel gezellige dag; Leonie en familie kwamen 's ochtends nog op de koffie op doortocht naar hun eerste vakantiebestemming. Mendy en Willem-Jan bleven nog gezellig lunchen. 's Middags nog wat visite gehad, (o.a. Ciska uit Frankrijk) en 's avonds met Pa en Lia en Arco's vader en Riet heerlijk bij de Griek uit gegeten.

En zo werd het vanzelf maandag, de dag dat ik opgenomen zou worden in het Daniël den Hoed in Rotterdam. Een kleine anderhalve maand geleden wist ik nog niet dat dit allemaal boven mijn hoofd hing. Het was heel gek het ziekenhuis in te lopen. Het liefst zou ik heel hard wegrennen, maar tegelijkertijd weet ik ook dat hier mijn beste kans ligt op zo goed mogelijke hulp. Dus toch maar naar binnen gegaan. Maandag was al een intensieve dag; het plaatsen van het infuus wilde niet zo lukken. Omdat ze toch weer een ct-scan met contrastvloeistof wilden maken (waar ik allergisch voor ben) werd ik weer voorbereid met anti-histamine maar nu met de helft van de vorige dosering waarbij ik volledig onderuit ging. Ik kon nu wel een beetje terugpraten en mijn ogen half open trekken, maar verder was er weinig leven in me. Ben tot laat erg suf geweest. Na een onrustige nacht met veel muggen en gepiep van infuuskastjes begon dan toch de dag van de eerste chemo. Omdat ik erg gevoelig reageer op allerlei stoffen werd bij mij de eerste chemo, de paclitaxel, rustig opgevoerd. Ik zou eigenlijk op een niveau van 175 moeten zitten, maar bij 25 kreeg ik al een reactie. Dit betekende dat er, zeker in het begin, continu een verpleegkundige bij me bleef zitten om het in de gaten te houden en het heel langzaam op te voeren. Normaal zou het in ongeveer 3 uur ingebracht moeten kunnen worden, maar bij mij duurde het ongeveer 5 uur. Maar gelukkig lukte het uiteindelijk dus wel. Daarna volgde de volgende chemo, de carboplatine, deze ging wel binnen de daarvoor bestemde tijd (ongeveer een uur). Om ongeveer 17.30 uur zat alles erin. Ongeveer half 7 mocht ik naar huis, toch eerder dan verwacht. Was heerlijk thuis te zijn. 's Avonds om 23.30 uur moest ik de eerste tablet van het veelbelovende middel, de Parpremmer, slikken. Dit slik ik de komende dagen thuis door. Vandaag voelde ik wel duidelijk dat er iets met mijn lichaam was gebeurd, maar ook Arco was verbaasd over de hoeveelheid energie die ik had.
Ik slik nog een paar dagen een (paarden)middel tegen misselijkheid en ontstekingsreacties, een broertje van Prednison, waarvan ik al had gehoord dat je daarvan erg actief kan worden. Nou dat heb ik geweten; ik heb gewandeld, gestofzuigd (of stof gezogen?), een struik gesnoeid, gelezen etc. etc. De dip wordt daarna verwacht. Volgende week extra oppassen voor koorts, infecties omdat de medicijnen invloed hebben op het beenmerg, waardoor o.a. de witte bloedlichaampjes kunnen dalen. Confronterend was wel dat ik niet meer in de zon mocht, kan ik juist zo van genieten. De komende weken weer veel ziekenhuisbezoeken. Wekelijks iedere dinsdag controle in het Daniël den Hoed en tussendoor nog bloedafnames.
Over 3 weken de volgende chemokuur. Ben erg benieuwd hoe ik erop ga reageren.

Net de kinderen nog gesproken. Morgen hebben ze hun laatste echte vakantiedag, want vrijdag komen ze richting Nederland. Zaterdag zien we ze weer; ik kan niet wachten!!!!

Ben dan wel behoorlijk actief, maar nu is het echt op, dus ik ga stoppen.

Ik laat gauw weer wat horen. Veel liefs,

Hettie

8 opmerkingen:

  1. Hoi Hettie,

    Ben net thuis gekomen uit Nederland, en wilde toch even snel jouw belevenissen lezen.......heel mooi verteld allemaal! Fijn dat je weer zo snel naar huis kon, en wat een energie! Hopelijk valt de dip mee, bij iedereen is het tenslotte verschillend. Ik ga zo maar slapen, want het is inmiddels al 1.15 uur. Sterkte met alles wat komen gaat, en geniet vooral van de goede momenten. Wij blijven alles volgen, ook al is het de komende 3 weken op grote afstand !! Dikke kus, Hvj. Ciska. XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Hettie, Erg heftig allemaal, hopelijk blijf je wat energie houden. Fijn dat de kinderen gauw weer bij je zijn en dat ze het zo leuk hebben gehad. Wij zijn op de valreep nog even 2weken naar Luxemburg. Ik hoop je daarna gauw weer een keer te zien. Heel veel sterkte, denk aan je. Heel veel liefs, Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste Hettie,

    Vol bewondering heb ik je verhaal zitten lezen.
    De behandelingen zijn nu dus begonnen,en hopelijk vallen de bijwerkingen mee!
    wat een sterke persoonlijkheid ben je ,ondanks de dipjes die er natuurlijk best wel zullen zijn.
    Ook fijn dat je weer snel naar huis mocht.
    Een beetje laat,maar toch nog gefeliciteerd met je verjaardag.
    Het is gelukkig een leuke dag voor je geweest!
    Nu kan je weer bijna de kinderen in je armen sluiten,en wat fijn dat ook zij het zo goed doen.
    Kortom Ik heb heel veel bewondering voor jou en je gezin! Heel veel toi,toi,toi, met alles wat er gaat komen, hoop echt dat de behandelingen goed aanslaan!
    Weet dat we aan jou en je gezin denken,en vraag gerust om hulp als het nodig is!
    veel sterkte en liefs van Lenie en Ruud, Je buurtjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Hettie;

    Vandaag zijn we te gast bij de moeder van Didier in Nice. We hebben jouw relaas gelezen, het moet heerlijk zijn om de kinderen morgen weer te zien!
    Volgende week vrijdag zijn we weer thuis, liefs Robert en Mariska

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Hettie,

    Vandaag gehoord dat je een blog bijhoudt. Het nieuws hoorde ik eerder van mijn vader. Ik ben er erg van geschrokkken. Ik zal je blog bijhouden en je verhalen blijven lezen, mochten wij iets voor je kunnen betekenen laat het dan weten. Heel veel sterkte met de behandelingen, ik zal veel aan je denken.

    Heel veel liefs,

    Martijn van Rijn en Marloes Verkerk

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Hettie

    Via Martijn heb ik van jouw blog gehoord en zo dus even in een klap over jouw situatie op de hoogte gebracht. Het is heftig en ik wens jou (en iedereen om je heen) heel veel positive krachten en uitkomsten. Ik geloof ook dat je met een positieve houding heel veel kan bereiken. Ik bewonder je houding dan ook en de manier waarop je de mensen erbij betrekt. Hettie, heel veel geluk met je behandelingen en we voegen onze positieve gedachten aan de die van jou toe.
    Veel liefs
    Ingrid van Rijn

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Hettie,

    Hoorde van Annemarie dat het niet goed met je gaat. Ben er erg van geschrokken. Wens je heel veel sterkte en kracht toe komende tijd met de behandelingen en alles daaromheen. Hoop dat er ook nog vele mooie/dierbare momenten zijn die het de komende tijd wat draaglijker maken. Denk nog wel eens terug aan onze "Bunniktijd". Was leuk! Nogmaals sterkte.

    Liefs Jolanda (ex-Randstad)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi lieve Hettie,

    Je schrijft "anderhalve maand geleden wist ik nog van niets". Dat maakt op mij nog het meeste indruk. Ongelooflijk toch!
    Maar als ik dit bericht en het volgende bericht lees dan kijk ik ook even anderhalve maand terug! En kijk dan eens hoe ver je gekomen bent!
    Dat is pas echt ongelooflijk. Zoals je nu voor iedereen op kunt schrijven wat je meemaakt, welke keuzes je maakt. Er is je veel 'overkomen', maar je hebt hier zelf ook weer heel veel richting aan gegeven! In anderhalve maand! Echt bewonderenswaardig!

    En ik ben ook heel blij met al die lieve mensen om je heen! Wat een geweldig vangnet heb jij. Da's vast omdat je zelf ook vaak een maasje in het vangnet van de mensen om je heen bent!

    Liefs en tot gauw ziens, Hettie van Aart.

    BeantwoordenVerwijderen