Reeuwijk; juni 2010

Reeuwijk; juni 2010
Tijdens het weekendje in Reeuwijk

maandag 28 juni 2010

Waarom deze weblog?

Inmiddels is bij veel mensen bekend dat we anderhalve week geleden een slecht bericht hebben gekregen.
Min of meer per toeval is gebleken dat er door mijn hele lever uitzaaiingen
zijn gevonden van borstkanker. Op de borst-MRI was namelijk ook de top
van mijn lever zichtbaar, waarop plekjes te zien waren. Na een echo en CT-scan
van mijn lever werd bevestigd dat het om uitzaaiingen ging.
De artsen hebben al aangegeven dat dit niet te genezen is, maar dat we
kunnen proberen dit zo klein mogelijk te houden met chemo's.
Dit bericht is ingeslagen als een bom, zeker omdat ik me eigenlijk best heel
goed voel. Natuurlijk ben ik net zoals zoveel mensen best moe en
aan vakantie toe, maar er waren geen aanwijzingen dat dít het geval was.
'Mijn geluk' is dat mijn leverwaarden nog wel goed zijn, anders was een
chemo al geen optie meer. En ik heb altijd gezegd dat ik niet zou weten of
ik chemo's zou doen als ik voor de keuze zou staan. De redenen waarom
kun je wel bedenken. Maar na dit bericht is weer in een klap zo duidelijk
waar het om gaat; Daphne en Mark groot zien worden en kunnen begeleiden in alles wat ze tegenkomen. Er zijn voor mijn gezin, voor Arco. Heel veel andere dingen waar je mee bezig bent en druk om maakt vallen weg. En mogelijk geeft een chemo me wel de grootste kans om dit zo veel mogelijk te bereiken. Het zijn
onmogelijke keuzes en ik ga niet eens proberen te omschrijven wat er
allemaal door me heen gaat, want het is gewoon te groot, te veel.

Nadat ik een aantal dagen heel diep heb gezeten besefte ik me wel dat ik op deze manier niet verder kon. Dit zou mijn proces van zo gezond mogelijk blijven zeker negatief beïnvloeden en de mooie momenten met zijn allen in de weg staan. Wegstoppen kan niet en zou ook niet goed zijn, maar o.a. door meditatie en min of meer bewust mijn gedachten te sturen komt er toch meer rust. Dit klinkt allemaal heel makkelijk, maar dat is het zeker niet. En toch komen er ook nu weer, ondanks dat we kapot zijn, regelmatig ongekende krachten boven.

Afgelopen week is er onderzocht of het ook elders in mijn lijf zit, maar op
de botscan, de hersenscan en de longscan was niets te vinden. Op de scan van
de bovenbuik was alleen te zien dat het in mijn lever zat. En in mijn bloed
zijn tumormarkers gevonden. Ook moet nog worden gekeken naar een verdikte
klier onder mijn rechteroksel.
Dinsdag gaan we naar de oncoloog om zijn behandelplan door te spreken en
vrijdag gaan we naar het AVL voor een second opinion.
Dus we gaan een heel intensieve tijd tegemoet. Ik merk dat ook het vertellen
aan mensen en het op de hoogte houden heel veel energie kost.
Je gaat steeds weer mee de diepte in, terwijl je op dat moment misschien je
wel even wat losser van alles voelde. En mijn energie wil/moet ik keihard
sparen voor mijn gezin en alles wat komen gaat. Daarom zijn we deze weblog
begonnen, met hulp van onze vriend Robert, waarop ik bij ga houden hoe het met me gaat om de informatiestroom een beetje te stroomlijnen. Je hebt iedereen zo nodig en er zijn zoveel mensen begaan met ons, maar het moet wel behapbaar blijven. Natuurlijk wil je niet op zo'n manier in de belangstelling staan, maar op deze manier kunnen mensen die daarin geïnteresseerd zijn toch op de hoogte blijven en kun je ook een reactie achterlaten. Omdat toch vrij veel mensen dit kunnen lezen zal ik niet tot in detail alles beschrijven. Zoals ik het nu kan overzien wordt het vooral een verslag van wat we tegen gaan komen de komende tijd. En ik zal zeker ook leuke en positieve belevenissen hierin zetten. Een ervan is bijvoorbeeld al dat we afgelopen vrijdag met zijn vieren heerlijk een dagje naar het strand zijn geweest in Kijkduin. Dat was echt genieten en het was of er letterlijk iets van me afspoelde.

Het is hartverwarmend om te ervaren hoeveel mensen met ons meeleven, door lieve reacties, kaartjes, bloemen, hulp etc. etc. Heel erg bedankt, dat trekt ons er doorheen.

Wat een verhaal he, als ik het allemaal zo intyp is het weer nauwelijks te
bevatten dat het over mij, over ons gaat.
Maar hoe dan ook, ik ga ook hier weer uitkomen!
En vergeet vooral niet te genieten en bewust de fijne momenten te pakken die er nu zijn!! Laten we dat er in ieder geval aan overhouden.

Ik houd jullie op de hoogte. Heel veel liefs,

Hettie