Reeuwijk; juni 2010

Reeuwijk; juni 2010
Tijdens het weekendje in Reeuwijk

woensdag 22 september 2010

Een bericht uit het ziekenhuis.

Vanaf zondag lig ik al hier in het Daniël den Hoed.
Op zich zou ik mijn goede week tegemoet gaan en deed ik al steeds iets meer.
Maar ik herstelde duidelijk minder dan de vorige keren. Vrijdag zou ik bv. al proberen mee te gaan met school naar de Efteling i.v.m. het 20-jarig bestaan, maar dat was helaas echt te veel. Zaterdag ben ik nog redelijk actief geweest; Mark zijn kamer deels opnieuw ingericht en voor Daphne naar IKEA geweest op zoek naar een nieuwe kast. Maar eigenlijk was het veel te veel. Ik had veel pijn in mijn rechterheup bij het lopen en traplopen was al helemaal moeizaam, ook voelde mijn buik erg opgeblazen en pijnlijk. Daarnaast slikte ik paracetamol tegen de hoofdpijn. 's Avonds was ik dan ook helemaal uitgeteld. De volgende dag bleek dat ik koorts had. Op zich schrikken want koorts en chemo's gaan niet samen. Afspraak was bij koorts het Daniël den Hoed te bellen en ja hoor of ik z.s.m. wilde komen. Eerst de kinderen ondergebracht en richting Rotterdam vertrokken.
Uit bloedonderzoek hier bleek dat mijn wittebloedlichaampjes op een dieptepunt zaten;0,11. Ook al was de oorzaak van de koorts op dat moment niet duidelijk, toch is dan de afspraak om via het infuus 72 uur antibiotica te geven. Dus dat zou betekenen tot woensdag in het ziekenhuis. Op zich vond ik het niet zo gek dat ik iets had opgelopen, want Mark, Daphne en Arco waren allemaal al ziek geweest. Die zondagnacht werd me wel duidelijk dat de meeste pijn zich in mijn rechteronderbuik concentreerde, ik kon het echt niet aanraken. Er schoot wel even door me heen het zal toch niet mijn blindedarm zijn?! Want nu ook nog een operatie....!!!!
De volgende dag is er aanvullend onderzoek gedaan, röntgenfoto's van mijn heup rechts en een blanco CT-scan van mijn onderbuik. En ja hoor....op de CT-scan was te zien dat mijn blindedarm was opgezet!! Dit is hoogstwaarschijnlijk het gevolg van de chemo's, door de sterk verminderde weerstand krijgen ook dit soort dingen de kans om de kop op te steken. Op dat moment dacht ik nog dat de artsen zouden zeggen dat het op dit moment niet mogelijk was, maar niets was minder waar want ze wilden dezelfde dag nog opereren! En nog geen half uur later werd ik al in een operatiejasje gehesen. Er gebeuren in zo korte tijd zulke ingrijpende dingen en het volgt elkaar in zo'n behoorlijk tempo op, dat ik geen tijd heb om het allemaal goed te verwerken. Op de OK vroeg ik nog of het gangbaar was voor een oncologisch ziekenhuis om dit soort ingrepen te doen. En inderdaad, blindedarmoperaties was voor hun een zeldzaamheid. Slik!! Het enige wat ik toen kon doen is denken "Het, geef je maar over je hebt nu toch geen andere keus". Later bleek dat mijn blinde darm behoorlijk ontstoken was en het goed was dat we niet nog een nacht hadden gewacht, want dan was het leed mogelijk niet te overzien geweest. Dus nu is het vooral herstellen van de ingreep. Op de foto's van mijn heup was trouwens niets te zien, ze wilden vooral uitsluiten dat hier geen uitzaaiingen zaten. Dat was gelukkig niet het geval. En de keren dat ik nu even van mijn bed naar het toilet loop (strompel) merk ik dat ik weer goed op mijn rechterbeen kan leunen zonder dat ik pijn heb!! Dus het lijkt erop dat de klachten van mijn been uitstralingen waren van mijn blinde darmontsteking.
Vandaag hoorde ik van de arts dat de waarde van mijn witte bloedlichaampjes al zover was gestegen dat ik zelfs alweer een chemo aan zou kunnen. Ik heb wel ontzettend veel ontzag voor het herstellend vermogen van mijn lichaam. Soms voelt het heel erg dat mijn lichaam me in de steek laat, maar zelfs in deze extreme omstandigheden weet mijn lijf zich toch nog weer te herstellen. Echt geweldig. Maar om nou dinsdag alweer met de 4e chemo te beginnen! Ik ben nu nog redelijk onderuit van de operatie dus even rust zou ook wel fijn zijn. Dat zal ik volgende week wel weer bekijken.
Vanavond mag het infuus eraf, dan heb ik 72 uur aan de antibiotica 'gelegen'. Vanwege de operatie willen de artsen de antibiotica een aantal dagen verlengen middels pillen. Vrijdag mag ik op zijn vroegst naar huis, maar ik probeer het naar donderdag te vervroegen, ook omdat het allemaal zo'n impact op de kinderen heeft. De afstand naar dit ziekenhuis is net te ver om dagelijks te komen en ik denk toch dat ik thuis het snelst herstel. Dus laten we hopen dat ik morgen weer thuis ben.
Ik kan dit bericht trouwens maken omdat ze hier in het Daniël den Hoed zo'n goede service hebben dat je een laptop kan lenen. Dus dat is super.
Ga nu even rusten voordat het avondbezoek komt. Dus tot het volgende bericht maar weer!!

Veel liefs,

Hettie

10 opmerkingen:

  1. Lieve Hettie,

    We staan met open armen klaar om je weer in het IJsselsteinse te begroeten. Het is geweldig dat je ook hier weer zo sterk uitkomt. Weet dat we steeds in gedachten bij je zijn en veel van je houden!
    Veel liefs, Mariska en Robert, Sara en Rosa.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Hettie, jeetje meis, wat krijg(en) jij (jullie) veel voor je kiezen! Ik heb ontzettend veel bewondering voor je! En wat kan je goed verwoorden wat jou overkomt. Kan me heel goed voorstellen dat je angstig was zeg! Fijn dat het nu weer wat beter gaat en ik hoop (en zal duimen) dat je zo snel mogelijk weer thuis bent!

    Lieve groetjes van Anita (en gezin)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Hettie,

    Jeetje, wat schrik ik van je verhaal....ik zag je vrijdag nog staan om Mark en iedereen uit te zwaaien toen we naar de Efteling gingen...Ik vond het nog zo knap dat je weer wat moed en kracht bij elkaar kon krijgen, zeker ook na de vermoeiende dinsdag toen je eerst naar het ziekenhuis was geweest, eventjes bed in en toen weer naar het circus...!Dat blijkt maar weer hoeveel vechtlust je hebt! Petje af hoor!
    Ik hoop dat je toch weer vrij snel op zal knappen na deze operatie om je weer "voor te bereiden" op volgende week....hoe die ook zal verlopen....!
    Rust goed uit, probeer nu ook echt even aan jezelf te denken hoor, hoewel je er ook zo graag voor de kinderen bent!
    Nou meis, goed opknappen, weet dat we steeds aan jullie denken!!

    Dikke knuffel, Manuela

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hettie, ik lees je verhaal en denk "dat er ook nog bij". Jullie verzetten bergen. Wat een kanjers.
    Knuffel Arthur

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een pech dat je er ook nog eens een blindendarmontsteking bijkrijgt! Niet te geloven! Maar wat een veerkracht toon je weer in je verhaal! Ik heb grote bewondering voor je hoor! We vonden het natuurlijk superjammer dat je niet mee kon naar de Efteling, maar in gedachten was je zeker bij ons! Geniet van de foto's via de Opstapsite een beetje mee. Lieve Hettie, heel veel sterkte en hopelijk mag je gauw naar huis! Dikke kus, Tineke

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve Hettie,

    Wat lees ik nu ...... jij in het ziekenhuis voor een blinde darmontsteking.
    Wat krijgen jullie toch allemaal voor jullie kiezen. Gelukkig was je er op tijd bij.

    Bewonderingswaardig zoals jij, maar Arco en de kids hier allemaal mee omgaan en ook heb ik bewondering voor de wijze waarop je ons allemaal deelgenoot maakt van jouw belevenissen, zowel de positieve en negatieve.

    Ik hoop dat je gauw weer naar huis mag, lekker bij je mannetje en kids zijn.

    Neem de tijd om van deze operatie te herstellen en sterkte met de volgende chemo.

    Dikke knuffel van mij,

    groetjes

    Marjan

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Potver, wat een pech.Dat hakt er wel in zeg, voor jou en zeker ook voor je gezin. Ik hoop dat je inmiddels weer thuis bent zoals je graag wou. Vind het nog steeds knap hoe jij relatief 'luchtig' over alles kan schrijven, alsof je ons, je lezerspubliek, maar vooral gerust wil stellen. Knap lekker op en sterkte eventueel dinsdag met de 4e kuur. Maar geniet eerst maar even van lekker thuis zijn met man en kinders!

    Veel liefs voor jullie allemaal,
    Marieke Sluis

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi Hettie,

    Ik wil je graag laten weten dat we erg met jou/jullie begaan zijn. We volgen je blog regelmatig en elke keer is het weer ontroerend om jullie 'belevenissen' te lezen. Je schrijft erg mooi over de moeilijke dingen waar jullie doorheen gaan. Hou vol, met alles!

    Groeten (ook van Els, Sjef en Marius),
    Marcel van Oostrom

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Lieve schat!

    Heerlijk dat je weer thuis bent! Helaas kan ik je nog geen vette knuf komen geven, want ik ben strontverkouden en hoest als een gek, dus uiteraard blijf ik even weg!!!

    Ben wel blij dat ik je nog in het ziekenhuis heb gezien (via Pernis, maar ach, dat mag de pret niet drukken). Ondanks alles zag je er goed uit, gelukkig. Wat ben je toch een sterk gebakje!

    Nou lieffie, rust uit, blijf geloven in jezelf en ik hoop dat dinsdag brengt, wat je ZELF wilt.

    Dikke kus,
    Iris en haar mannetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Lieve Hettie,

    Ik hoop dat je de afgelopen dagen nog een beetje hebt kunnen genieten van het weer thuis zijn en van je gezin!
    Nu nog verder uitrusten om weer moed en kracht te verzamelen voor morgen!
    Heel veel succes! We denken aan je!
    Veel liefs en een knuffel,
    Peter, Manuela
    Marit en Lennard

    BeantwoordenVerwijderen