Morgen ct-scan en fietstocht Arco

Vanaf 1 februari ben ik nu bezig met de nieuwe behandeling en morgenmiddag is al weer de ct-scan gepland en krijg ik ook de voorlopige uitslag.
Het zwaard van Damocles, dat nooit echt ver weg is, komt nu weer extra dreigend dichterbij. Ik ga maar niet meer proberen uit te leggen hoe dat voelt..

De nieuwe behandeling kent zeker bijwerkingen (o.a. kapot mondslijmvlies, huidklachten, moeheid, bloedwaarden zijn in het begin te laag geweest (m.n. de bloedplaatjes), die lijken zich te hebben hersteld) en het betekent steeds weer een stukje inleveren. Maar wat hoop ik uit de grond van mijn hart dat ik morgen te horen krijg dat deze behandeling aanslaat en ik hiermee verder mag. Dan kunnen we weer een stukje verder kijken en e.e.a. op korte termijn gaan plannen. Ik voel nog regelmatig klachten vanuit mijn oksel en in de buurt van mijn lever, maar eerlijk gezegd kan ik geen zinnig woord zeggen over de te verwachten uitslag.

Ik wil nog graag aandacht vragen voor het volgende.
Arco, mijn grote steun en toeverlaat, heeft in onze chronische stresssituatie ook doelen nodig die hem energie geven, waardoor hij op de been kan blijven.
Aangezien racefietsen een grote hobby van hem is gaat hij begin juni meedoen aan een fietstocht met collega's in Italië, van Milaan tot Rome.
Dit is voor hemzelf een positief doel, maar hij heeft hieraan ook een ander goed doel gekoppeld. Arco hoopt middels sponsors zoveel mogelijk geld bij elkaar te fietsen voor het KWF. Hiervoor heeft hij zelfs een eigen site gemaakt, waar ik je naar wil verwijzen; www.ride-for-hettie-italie-2013.nl. Hierop is meer te lezen over de fietstocht en hoe je kunt sponsoren. Inmiddels heeft hij al 1.000 Euro binnen voor het KWF! Dit is heel bemoedigend en geeft ons ook steun en kracht; zoveel mensen die ook op die manier hun steentje willen bijdragen. Heel erg bedankt (alvast) hiervoor!!

Ik probeer morgen, al is het maar kort, even iets op mijn blog te zetten over de uitslag omdat ik weet dat er zoveel mensen meeleven.
Hopelijk is het een positief bericht!

Veel liefs,

Hettie

Uitslag MRI

De MRI was verplaatst naar afgelopen dinsdag en direct aansluitend was er een gesprek met de neuroloog. Ik had dit onbewust geparkeerd, er speelt gewoon te veel in te korte tijd. Maar tijdens de MRI kreeg ik het toch wel even benauwd.
Er werd gekeken naar mogelijke uitzaaiingen in mijn wervelkolom en/of heupgebied. Maar gelukkig was er in dit gebied op de MRI niets afwijkends te zien. Pfff.....!! Mogelijk veroorzaakt ischias de klachten in mijn been. Klinkt al heel wat minder bedreigend.
Deze goede uitslag verandert niets aan de hele situatie, maar wat fijn dat er niet weer iets bijkomt.

Volgende week donderdag gaan we weer naar de oncoloog voor controle van mijn bloed. Dan wordt gekeken wat de nieuwe behandeling met mij doet.
Ik merk al het een en ander aan bijwerkingen van de nieuwe medicatie. Laten we hopen dat de tumoren er ook het een en ander van merken!
Maar dat weten we pas over een kleine twee maanden.
Ik houd jullie op de hoogte van de tussentijdse ontwikkelingen.

Bedankt voor de lieve reacties en attenties!!

Veel liefs,

Hettie

De nieuwe behandeling voor de komende tijd

We zijn net terug uit het Daniël den Hoed na het gesprek met de oncoloog.
Veel mensen leven erg mee en willen graag weten hoe het nu verder gaat. Het is onbegonnen werk om iedereen persoonlijk op de hoogte te stellen,
daarom geef ik hier alvast door wat er is besproken.

Tijdens het oncologenoverleg maandag is er getwijfeld tussen een chemo of een andere hormoonbehandeling aangevuld met een nieuw medicijn.
Ook is er nog contact geweest met de oncoloog van het UMCU over de lokale behandeling van de lever met holmiumbolletjes.
Omdat het mogelijk het topje van de ijsberg is wat nu op de scan zichtbaar is, gaf deze oncoloog op dit moment toch weer de voorkeur voor een systemische aanpak.
(Dus een behandeling van je hele lichaam).
Besloten is om toch eerst de andere hormoonbehandeling (weer een aromataseremmer; Exemestaan) gecombineerd met het nieuwe medicijn Afinitor (voor de kenners; met de werkzame stof Everolimus) te proberen.
Dit is een medicijn dat ook ingezet wordt bij bv. niertransplantaties om afstoting te voorkomen. Tot 1 januari jl. was deze combinatiebehandeling (Exemestaan samen met Afinitor) alleen nog beschikbaar in studieverband. Vanaf 1 januari jl. is het een geregistreerde behandeling.
De oncoloog gaf aan dat het helaas geen medicijn is zonder bijwerkingen, daarom moet ik in het begin regelmatig naar het ziekenhuis om te worden gecontroleerd, m.n. bloedcontroles. Als je de zeer vaak en vaak voorkomende bijwerkingen (ik zal ze je besparen) leest, word je niet blij. Maar het is dit of anders chemo's. Dus laten we hopen dat de bijwerkingen binnen de perken blijven en ik het middel verdraag en minstens zo belangrijk dat de behandeling ook aanslaat. Over twee maanden wordt weer een ct-scan gemaakt.

Dinsdag zijn we ook nog bij de neuroloog geweest m.n. vanwege de klachten in mijn rechterbeen. Hij wil toch nog een MRI-scan. Deze wordt maandag a.s. gemaakt en dinsdag volgt de uitslag hiervan.

Dit is in grote lijnen het technische verhaal. Op dit moment zijn we vooral erg moe van alle spanningen en onzekerheden. Het trekt een enorme wissel op het hele gezin, ook op de kinderen. Af en toe is het hartverscheurend om te zien wat het allemaal met ze doet.

Dit is het even voor nu. We grijpen weer een nieuwe mogelijkheid aan en hopelijk kan ik er heel lang goede berichten over op het blog zetten.

Dikke kus,

Hettie

Geen goed bericht.

Vandaag hebben we in het Daniël den Hoed geen goed bericht gekregen.
Op de ct-scan was te zien dat de tumoren in mijn lever weer zijn gegroeid.
Dit bericht kwam hard aan. Dit betekent dat de hormoonkuur niet (meer) aanslaat.
Dit is een grote klap. Maandag is er oncologenoverleg en donderdag gaan we weer naar het Daniël den Hoed om te horen hoe nu verder.
Het zal of een chemo worden of een ander soort hormoonbehandeling aangevuld met een nieuw medicijn, maar die geeft veel meer bijwerkingen dan de hormoonkuur die ik nu heb. Geen fijn vooruitzicht allemaal.
Ook volgt er dinsdag nog een afspraak met een neuroloog om te kijken waar de uitstralingsklachten in mijn been vandaan komen. Op deze scan was daar geen oorzaak van te zien, mogelijk volgt er een MRI.

Het hakt er weer behoorlijk in, ook in het gezin. Wat zou ik er veel voor over hebben om de ziekte uit ons leven te laten verdwijnen en weer een normaal perspectief te hebben. Helaas is de werkelijkheid anders. Ik heb tijd nodig om hier weer bovenop te krabbelen en me sterk te maken voor wat komen gaat.

Ik voel me gesterkt door alle lieve aandacht.

Veel liefs,

Hettie

Spannende scan.

Even een kort berichtje tussendoor. Vorige week heb ik de oncoloog gebeld omdat ik toenemende klachten heb (o.a. uitstralingen naar rechterarm en -been). De geplande scan van begin februari is naar voren gehaald; die heb ik afgelopen vrijdag gehad.
Donderdagmiddag a.s. moeten we naar het ziekenhuis voor de uitslag. Dit is weer onbeschrijflijk spannend. Sommige dingen wennen op den duur, maar dit nooit, integendeel. Hoop van de week op goed nieuws.

Liefs,

Hettie

Goed bericht!!

Het is heerlijk om goed bericht door te kunnen geven; gisteren hebben we te horen gekregen dat de ct-scan stabiel was. Dit betekent dat de tumoren niet gegroeid zijn en dat het er dus op lijkt dat de hormoonkuur aanslaat. Afgesproken is dat ik, wanneer ik tussentijds geen extra klachten krijg, begin februari terugkom voor een scan.
Ppfffffffffffff...............dit geeft ons weer even lucht.
Naar zo'n uitslag toeleven levert de nodige stress op en ik vind het erg fijn dat ik dan van vele kanten lieve berichtjes krijg van mensen die even laten weten dat ze aan me/ons denken. Natuurlijk moet je het uiteindelijk toch alleen doen, maar het gevoel dat je deels ook 'gedragen' wordt helpt me/ons echt. Bedankt nogmaals!!
Ik ga even bijkomen en me weer instellen op deze situatie die ontstaan is. En langzaam begin ik me te beseffen dat ik weer voorzichtig een begin kan maken aan de plannetjes die ik heb. Wat voelt dat super!!!

Fijne week allemaal en vergeet niet bewust de mooie momenten te pakken!

Dikke knuffel,

Hettie

Even een berichtje tussendoor.

We zijn alweer 2 weken terug uit Italië. Het was fantastisch, het weer was wisselvallig, maar viel zeker niet tegen. We zijn veel in steden geweest, wat intensief en vermoeiend was, maar wat was het fijn dat we dit weer met zijn vieren hebben kunnen doen.
Op zondag was de afsluitingsdag van de Barcolana Regatta in Triest. Een zeilwedstrijd met meer dan 2000 schepen, wat een prachtig gezicht was. Ook in Triest was het erg sfeervol. We zaten in Muggia, net ten zuiden van Triest tegen de Sloveense grens aan.

Maandag en dinsdag zijn we in Venetië geweest. Wat een romantische en verrassende stad! Maandag kwam de regen met bakken naar beneden, maar dinsdag was een zonovergoten dag.

Het was niet overvol, er waren geen muggen en de temperatuur was heerlijk; kortom de ideale tijd om Venetië te bezoeken. We hebben heerlijk door de straatjes geslenterd en met de boot verschillende punten bezocht. Het was high tide in combinatie met veel regen, dus het water stond erg hoog. Je moest over 'podiumdelen' van de ene kant van het San Marcoplein naar de andere om droge voeten te houden.

We hebben heerlijke dagen gehad!

Ik had/heb nog de nodige klachten van de bestralingen en ook de hormoonbehandeling is zeker niet zonder bijwerkingen. Afgelopen maandag ben ik voor de ct-scan naar het Daniël den Hoed geweest. Maandagmiddag 5 november hebben we een afspraak met de oncoloog en horen we de uitslag. Wat is dit weer allesbepalend en erg, erg spannend. Ik kan je vertellen dat dit dingen zijn die niet gaan wennen, integendeel het wordt steeds spannender.
Ik heb de nodige plannen(plannetjes) maar of je ergens aan kan beginnen hangt toch weer af van de uitslag. Wel ben ik gisteren voor het eerst naar het koor 'zingen voor je leven' geweest. Dit is een initiatief van 'kanker in beeld'; mensen die zelf of indirect met kanker te maken hebben kunnen hier o.a. zingen in een koor. Ook dit had ik al erg lang uitgesteld, want ja....wat als de uitslag minder is dan je hoopt? Maar ik ben blij dat ik ben gegaan, want wat een goede energie was daar. Ondanks dat ik mijn arm nog moet ontzien, probeer ik ook het beeldhouwen weer een beetje op te pakken. Dat is ook zo heerlijk om te doen.

Dus hopelijk kan ik volgende week laten weten dat ik weer groen licht krijg voor de komende periode en ik, binnen mijn mogelijkheden, wat van mijn plannetjes kan gaan oppakken.

Maak er een mooie tijd van!!

Veel liefs,

Hettie